Home - Wskazówki i porady - Porady dotyczące zakupu okien - Wentylacja - Norma wentylacyjna

Norma wentylacyjna /

Norma PN-EN 14351-1+A1:2010

Wentylacja według PN-EN 14351-1+A1:2010

Wentylacja to jedna z 23 właściwości okien wymienianych przez normę PN-EN 14351-1+A1:2010. Powinni ją deklarować producenci, którzy w konstrukcjach swoich okien stosują zintegrowane z oknem dodatkowe urządzenia nawiewne. Ze względu na możliwą dużą różnorodność nawiewników lub podobnych innych zintegrowanych z oknem urządzeń nawiewnych, norma nie ustala w tym zakresie żadnych klas, ani wymagań pozostawiając producentom pełną swobodę deklarowania w zakresie tej właściwości okna w zależności od zbadanych osiągów okna z zastosowanym konkretnym urządzeniem wentylacyjnym.

Wymagania normy wentylacyjnej

Prawidłowa wentylacja powinna zapewniać doprowadzenie powietrza do pokoi i kuchni z oknem zewnętrznym oraz usuwanie powietrza zużytego z kuchni, łazienki, oddzielnego WC, ewentualnego pomocniczego pomieszczenia bezokiennego (składzik, garderoba), pokoju oddzielonego od tych pomieszczeń więcej niż dwojgiem drzwi, pokoju znajdującego się na wyższym poziomie w wielopoziomowym domu jednorodzinnym lub wielopoziomowym mieszkaniu domu wielorodzinnego.

Cztery poziomy wentylacji

Zgodnie z normą PN-EN 14351-1+A1:2010 dla okien i drzwi balkonowych ustala się w niej 4 klasy przepuszczalności powietrza w zależności od wartości całkowitej przepuszczalności powietrza w stosunku do powierzchni okna (badanej próbki) lub długości linii stykowej.

Dla poszczególnych klas norma wyznacza poziomy granicznych wartości przepuszczalności powietrza będące przeliczeniem z wartości pomiarów uzyskanych przy różnych ciśnieniach próbnych na ilość powietrza, jaka odpowiada ciśnieniu 100 Pa (10daPa). Na podstawie tej klasyfikacji można przyjmować, że im wyższa ustalona w badaniach i zadeklarowana przez producenta klasa przepuszczalności powietrza, tym szczelniejsze okno.

1. Wentylacja chroniąca przed wilgocią
Ten poziom wentylacji ma zapewnić odpowiednią wentylację budynku w zależności od odpowiedniego poziomu izolacji termicznej. Celem jest uniknięcie uszkodzeń konstrukcyjnych spowodowanych wilgocią, nawet gdy mieszkańcy są chwilowo nieobecni, a obciążenia wilgocią są zmniejszone. Dlatego wentylacja musi być zapewniona stale i niezależnie od użytkownika.

2. Ograniczona wentylacja
Ten poziom jest również w dużej mierze niezależny od użytkownika. Tutaj należy zapewnić zachowanie minimalnych standardów higienicznych i ochrony budynku na wypadek krótkotrwałej nieobecności mieszkańców (praca itp.).

3. Wentylacja nominalna
Przy normalnym użytkowaniu mieszkania wentylacja nominalna określa dopływ powietrza niezbędny do spełnienia norm higienicznych i zdrowotnych oraz do ochrony budynku. Wentylacja nominalna może częściowo aktywnie angażować mieszkańca poprzez wentylację okienną.

4. Intensywna wentylacja
Intensywna wentylacja ma na celu zmniejszenie szczytowych obciążeń związanych z gotowaniem, praniem itp. Ta forma wentylacji wymaga aktywnego wietrzenia, z zaangażowaniem użytkownika.

Dodatkowe urządzenia wentylacyjne

Sprawdzoną metodą doprowadzenia właściwej ilości powietrza do pomieszczeń może być zastosowanie odrębnych urządzeń – profesjonalnych nawiewników, które pozwalają doprowadzić do pomieszczeń w określonym czasie, strumień powietrza o zbadanej i określonej wielkości. Ilość powietrza przepływającego przez nawiewnik może być regulowana ręcznie lub automatycznie.

Nawiewniki automatyczne, regulują wielkość strumienia powietrza reagując na:

Różnicę ciśnienia wewnętrznego i zewnętrznego (ciśnieniowe).
Temperaturę zewnętrzną.
Wilgotność powietrza w pomieszczeniu (higrosterowane).

Polska Norma PN-83/B-03430 ze zmianą A_z – 3 z dnia 8 lutego 2000 tak mówi o dopływie powietrza zewnętrznego do pomieszczeń: „Dopływ powietrza zewnętrznego do pokojów mieszkalnych oraz kuchni z oknem zewnętrznym powinien być zapewniony w sposób: W przypadku zastosowania okien charakteryzujących się współczynnikiem infiltracji „a” mniejszym niż 0,3 m³/(mhdaPa^2/3), przez nawiewniki powietrza o regulowanym stopniu otwarcia usytuowane:

w górnej części okna ( w ościeżnicy, ramie skrzydła, między ramą skrzydła, a górną krawędzią szyby zespolonej)
w otworze okiennym (między nadprożem, a górną krawędzią ościeżnicy, w obudowie rolety zewnętrznej) albo
w przegrodzie zewnętrznej ponad oknem.

Strumień powietrza przepływającego przez całkowicie otwarty nawiewnik, przy różnicy ciśnienia po obu jego stronach 10 Pa, powinien mieścić się w granicach:

od 20 do 50 m³/h, jeśli zastosowana jest wentylacja grawitacyjna,
od 15 do 30 m³/h, jeśli zastosowana jest wentylacja mechaniczna wywiewna.

Strumień powietrza przepływającego przez nawiewnik, którego element dławiący znajduje się w pozycji całkowitego zamknięcia, powinien zawierać się w granicach od 20 do 30% strumienia przy jego całkowitym otwarciu.